AN10/AN20/AN30
Kolejne wcielenie Hiluxa zaprezentowane w roku 2005 – przynajmniej z zewnątrz – było zupełnie nowym autem. Samochód z zaokrąglonymi kształtami nabrał masywnego wyglądu, otrzymując przy tym większe reflektory oraz dużą atrapę chłodnicy. Wnętrze zyskało na przestronności jednak nadal do jego wykończenia użyto twardych, łatwo rysujących się plastików i oferowano tylko podstawowe wyposażenie takie jak manualna klimatyzacja, bez opcji komputera pokładowego czy sterowania na kierownicy. Konstrukcyjnie natomiast niewiele się zmieniło. Nadal zawieszenie przednie to konstrukcja niezależna oparta na sprężynach a z tyłu sztywny most na resorach piórowych. Do wyboru zaproponowano kabiny o trzech długościach: dwudrzwiowe, dwudrzwiowe przedłużone oraz czterodrzwiowe. Na rynkach azjatyckich można było zakupić również auto czterodrzwiowe pozbawione słupka B miedzy przednimi i tylnymi drzwiami, tzw. Smart Cab.
Wzorem starszych modeli ta wersja Hiluxa również dostępna była tylko z napędem na tylne koła lub z ręcznie dołączanym napędem 4×4 z reduktorem. Auta z pojedyncza kabiną i napędem na tylną oś miały obniżone zawieszenie. W Europie nowego pick-upa początkowo oferowano tylko z jednym silnikiem. Był to turbodoładowany diesel D-4D o pojemności 2,5 l (2 kD-FTV). Jedyną opcją była wersja z intercoolerem lub bez. W pierwszej wersji motor miał 102 KM mocy, a w drugiej – z chłodnicą – 122 KM. Później producent zaoferował kolejną jego wersję, tym razem z turbosprężarką o zmiennej geometrii łopatek (144 KM), oraz trzylitrowego diesla 1KD-FTV o mocy 171 KM.
Benzynowe jednostki napędowe oferowano w modelach sprzedawanych na innych rynkach. Najmniejsza z nich to dwulitrowy silnik 1TR-FE o mocy 136 KM, oferowany na Bliskim Wschodzie, w RPA oraz w Indonezji. Kolejną był 2TR-FE o objętości skokowej 2,7 l osiągający moc 162 KM. Ostatni, i najmocniejszy zarazem, silnik to czterolitrowa jednostka V6 o symbolu 1GR-FE rozwijająca słuszną moc 239 KM. W 2008 roku w Australii sprzedawany był też Hilux przygotowany przez TRD, czyli Toyota Racing Development. Miał on silnik V6, ale ze sprężarką mechaniczną, dzięki której motor rozwijał moc 306 KM.
W zależności od wybranego silnika proponowano 4- i 5-stopniowe automatyczne skrzynie biegów lub 5-stopniową skrzynię manualną. W 2008 roku Hiluxa poddano drobnemu liftingowi zewnętrznemu polegającym na zmianie atrapy grilla. Równocześnie zaoferowano klientom możliwość zamówienia auta w bogatszym, wcześniej niedostępnym wyposażeniu. Model z silnikiem 3,0 l i czterodrzwiową karoserią można było teraz wyposażyć opcjonalnie w 5-stopniowy automat, klimatyzację automatyczną, komputer pokładowy, sterowanie w kierownicy, wygodniejsze przednie fotele oraz system stabilizacji toru jazdy VSC.
Na kolejną modernizację przyszło poczekać trzy lata. W 2011 roku Hilux otrzymał nowe światła i grill oraz bogatsze wyposażenie opcjonalne, które teraz można było zamówić także w egzemplarzach z niższym silnikiem diesla.
